Dëshira jonë më e madhe është që t’i ruajmë sa më shumë foshnjat e porsalindura.
Ndaj dhe sapo lind një fëmijë, nëna kërkon që të jetë 100% e sigurt që fëmijës së saj do t’i ofrohet kujdesi i duhur, pasi një foshnje e porsalindur është mjaft delikate.
Një ngjarje e pazakontë ka ndodhur kur Kristal Amezquita lindi fëmijën e saj dhe doktori e mori në dorë.
Por, mjeku nga pakùjdèsia bëri një gábim dhe e hòdhí foshnjën në tokë. Dhe ajo që na rrëqethi mishin është fakti si mjeku iu drejtua Kristalit duke i thënë: “Mos u shqètèso, je shumë e re dhe do të lindësh fëmijë të tjerë”.
Sipas të dhënave që raportohen, shtátzènia e Amezquitas ishte e vèshtírë. Ajo ishte vetëm 21 javë shtátzènë kur u u dërgua me shpejtësi në “Labour and Delivery ER” për të kryer lindjen e saj.
Dhímbjèt në stomakun e saj ishin bërë shumë të fòrta dhe thuajse të padùrùeshme, dhe infermierët thirrën me shpejtësi një mjek.
Kristal shpjegoi se çfarë ndodhi: “Ai më tha që ujërat ishin gati për të plásùr”.
Dhímbjá që po pèrjetòja ishin si tkurrje, nuk kishte më asnjë kohë, ujërat ishin duke më plásùr.
Ai tha që qafa e mítrès time ishte hapur dhe placenta kishte rënë në kontakt me kanalin vágínál duke shkáktùar një ínfèksiòn. Unë isha në prag të lùftímít të një infèksiòni dhe kisha dy mundësi në këtë pikë.
“Një – Të përshpejtoni lindjen e bebit ose dy – të lë trupin tim të marrë rrugën e tij. Në ato çaste mendova, pse jam kaq páfát.
Mu th.ye zemra në ato çaste, bota ime u còpètùa. Për 21 javë mendova se ia dola mbanë dhe se do të kisha në krahë foshnjën time të porsalindur, por nuk mendova kurrë se do të ikja nga spitali pa të.
Amezquita i tha mjekut se donte të zgjidhte opsionin e dytë. Ajo vazhdoi: “Unë ende po pèrjetòja kontraktime dhe ato po afroheshin më shumë me kohën, kështu që infermierja më pyeti nëse dua një èpidùral. Pas marrjes së èpùritùral, vjen káteteri.
“E kisha futur káteterin dhe rreth më pak se gjysmë ore më vonë u ndjeva aq paqèjf, pata dh.imbje dhe ze.mra ime u th.ye sërish pasi po më shtèrèshin fùqítë.
Unë e thirra infermierin sepse i thashë asaj se dua kateterin, mund ta ndieja, por ajo tha që e kisha epiduralin, kështu që nuk duhet të ndieja asgjë.
Ndërsa infermierja dhe mamitë po kujdeseshin për mua, ujrat plásèn. Në ato çaste e hùmba fare tòrùan dhe fillova të kuptoj se situata po dilte jashtë kontrollit dhe se po e hùmbísja fëmijën tim.
Amezquita shpejt u zhvèndòs në një shtrat tjetër, ku ajo filloi procesin e lindjes së fëmijës së saj. “Pas dy shtyrjesh më pyetën nëse doja ta mbaja, por unë dëshiroja ta dorèzoja plácèntën së pari,” shpjegoi ajo.
Pas pak çastesh, Amezquitës i mbeti në memorie një kujtim që do ta ndjekë përgjithmonë në jetën e saj.
“Unë isha aq në gjendje shòkù, por mjeku i cili kreu lindjen e Ian pasi e mori në dorë nga pakùjdèsia e hòdhí në tokë dhe pa asnjë pikë tùrpí më tha që jam e re dhe se do të kem më shumë fëmijë në jetën time”.
Si mund të më thoshte që jam mirë kur sapo hùmba djalin tim?! Nuk mund ta besoja atë që kishte ndodhur.
Ian peshonte vetëm 300 gramë. Amezquita tha: «Ai kurrë nuk do të harrohet dhe ai është gjithmonë në mendimet dhe lutjet tona. E di se ai është në ze.mrën time dhe kjo më jep rehati shpirtërore. ”
Stafi i spitalit i ka shprehur ke.qárdhjèn Kristalit, duke i thënë se ndihemi shumë kèq për hùmbjen tuaj, dhe madje edhe më shumë kèq për mùngesèn e dukshme të profesionalizmit nga mjeku.
U prehsh në paqe Ian!
