Një ditë pranvere në vitin 2012, një inspektor i sigurisë në Kinë, duke u endur rreth një parku, gjeti një pako, askush nuk priste që të gjente diçka vërtet të veçantë brenda një i porsalindur ishte lënë në kuti me këtë mesazh: ” Ju lutem, kujdesuni për këtë fëmijë të g jorë!!!”.
Kishte disa informacione të rëndësishme në shënim duke shpjeguar se fëmija është i shurdhër dhe se prindërit duhej ta bra ktisnin atë, për fat të keq, sepse nuk kishin mundësi ta trajtojnë, ishin shumë të varfër dhe shpenzimet mjekësore ishin të pakapërcyeshme për ta.
Fëmija më pas u mirëprit në një jetimore, por mungesa e dëgjimit dukej se e izo lonte atë nga pjesa tjetër e fëmijëve të qendrës.
Mijëra kilometra larg, amerikanët Molly Sano dhe bashkëshorti i saj kishin dashur që të adoptonin një fëmijë dhe ishte fotografia e këtij djali të vogël që i preku ze mrën, më 2 tetor 2014 dy bashkëshortët udhëtuan në Kinë për ta parë atë.
Gjatë takimit të parë, fëmija, i cili tani është 3 vjeç, filloi të qajë, Molly u nxit nga instinkti i nënës, e merr atë në krahët e saj dhe arrin ta qetësojë atë menjëherë dhe madje edhe t’i shfaqë një buzëqeshje të vogël; duket se fëmija e ka kuptuar se dikush kishte ardhur për t’u kujdesur për të: “Ishte dashuri me shikim të parë”, kujton gruaja.
Birësimi ishte i suksesshëm dhe çifti më në fund mundi ta marrë fëmijën në shtëpi, ta pagëzojë atë me emrin Bennett.
Bennet nuk mundi të gjejë një familje më të mirë: Molly është një mësuese e gjuhës së shenjave dhe burri i saj është i shurdhër.
Në fillim mënyra e vetme e komunikimit të fëmijës ishte përmes të qarës, por në vetëm tre muaj fëmija tashmë ishte në gjendje të shkruajë fjali komplekse me shenja; motra e vogël Mila e ndihmon shumë, të dy janë «si binjakë», – thotë Molly.
Por një stuhi që prishi harmoninë në këtë familje të lumtur, pas disa testeve shumë të hollësishme, ishte se Bennett-i vuan nga “Sindroma e Usherit”, e cila, përveç shurd himit, shkakton një verbëri progresive.
Mjekët parashikojnë se në moshën 20-vjeçare, Bennet do të jetë plotësisht i verbër.
Molly donte që djali i saj të ishte i vetëdijshëm për origjinën e tij dhe të kishte mundësinë të vizitonte vendin ku ai lindi, para se të humbte plotësisht shikimin.
Kjo është arsyeja pse, në janar 2016, Bennet dhe nëna e tij udhëtuan për në Ningbo për të takuar nënën biologjike.
Nuk dihet si Molly arriti ta gjente atë, por dihet se sapo gruaja e pa fëmijën e saj përsëri, një ndjenjë e përzier gëzimi dhe trishtimi kalonte përmes saj; kur erdhi koha për të thënë lamtumirë, të dy nënat shkëmbyen një përqafim të gjatë plot dashuri.
Historia e Bennet nuk është një histori që dëgjon çdo ditë…
Nëse askush nuk do ta kishte gjetur atë, çfarë do të kishte ndodhur atë ditë? Ne e dimë se në Kinë nuk lejohet të heqin dorë nga fëmijët e tyre, çfarë po presin për të ndryshuar këto dispozita?
Për fat të mirë historia e Bennet-it ka një fund të lumtur, me siguri do të ketë një jetë shumë të vës htirë, por ishte me fat për të gjetur një familje të re që e do dhe e mbështet atë, por për fat të keq jo të gjithë janë me aq fat.
