‘’Nuk ekziston asnjë pikë e vetme e gj.akut grek që të rrjedhin ndër venat banorëve të krishterë të Greqisë së sotme.
Një stuhi e tëme.rrëshme shpërndau deri në këndin më të largët të Peloponezit një rracë të re të ngjashme me fisin e madh të sllavëve. Scythians-Sllavët, Ilirët-shqiptarët, relacional me serbët dhe bullgarët janë në thelb ata të cilët tani e quajnë grekë’’ Fallmerayer
Shkruar në greqisht nga Nasos Theodoridis
Puna bujëshme e historianit të famshëm gjerman Jacob Philip Fallmerayer (Jakob Philip Fallmerayer 1790-1861) “Mbi origjinën e grekëve modernë” e shtypur në Gjermani në vitin 1835, prej kohësh ishte botuar paraprakisht në Greqi por, pas 150 vjetësh, nuk u shfaq kurrë në libraritë greke.
Arsyeja që e shqetësonte shtetin ishte pikëpamja shkencore plotësisht dokumentuar e Fallmeryer që ‘njerëzit Greqisë moderne nuk kanë të bëjnë me Grekët e lashtë. Megjithatë, kjo punë e rëndësishme, u be e njohur kryesisht jashtë vendit, ku edhe u promovua, nga Akademia Bavareze e Shkencave.
Fallmerayer tregoi se: ‘kombi i dikurshëm i lavdishem grek humbi në vitin 589 pas Krishtit, gjatë mbretërimit të perandorit romak Maurice (582-602), për shkak të sulmit përhapur avarosllavëve që përmbytën Ballkanin, siç dëshmohet nga historiani sirian i shekullit të VII pas Krishtit., Evagri Scholastis.
Goditja përfundimtare që vr.au popullsinë greke erdhi në vitin 746 pas Krishtit, me epideminë gjithëpërfshirëse që asgjësoj grekët e mbetur. Kjo është e konfirmuar nga perandori bizantin Konstandin Porfyrogeniti (905-969 pas Krishtit), i cili e rrëfen në librin “Thematika”.
Burim i rëndësishëm historik për eksllavizimin e Greqisë është kronika e famëshme e Monemvasia. Të gjitha toponimet e Peloponezit ishin me emra sllave deri në shekullin e 19-të. Në vitin 1840, disa vjet pas themelimit të shtetit modern grek, ato u ndryshuan në greqisht.
Fallmerayer iu referua Greqisë së vitit 1835 e cila përbëhej nga Peloponezi dhe ‘Sterea Elladha’ dmth. Roumelia dhe Morea. Kjo vepër ‘heretike’ mori mallkimin zyrtar të shtetit grek dhe u refuzuan me fyerje të rënda. Jashtë Greqisë ai gjeti shumë përkrahës që krijuan një rrymë.
Në shekullin e 6-të. pas Krishtit fiset e shumta sllave dyndën në mënyrë paqësore në Bizant . Vendbanimet sllave arritën deri në Peloponezin jugor. Smolianoi, Rinchinoi, Sagoudatoi, Velezites, Ezerites dhe Milingoi ishin disa nga rracat sllave që u vendosën përgjithmonë në Greqi dhe mbuluan përfundimisht çdo gjurmë të helenizmit.
Nuk ekziston asnjë pikë e vetme e gja.kut grek që të rrjedhin ndër venat banorëve të krishterë të Greqisë së sotme. Një stuhi e tëmerrëshme shpërndau deri në këndin më të largët të Peloponezit një rracë të re të ngjashme me fisin e madh të sllavëve. Scythians-Sllavët, Ilirët-shqiptarët, relacional me serbët dhe bullgarët janë në thelb ata të cilët tani e quajnë grekë .
Milingit ishin fis sllav që u vendosën në shek VII pas Krishtit në Peloponezin jugore. Kryesisht në shpatet perëndimore të Taygetos. Gjatë të njëjtës periudhe Ezerites, një fis i familjes së tyre , u vendosën në rajonet lindore të Lakonis, në fushën e Elus deri gadishullin ‘Male’ dhe disa prej tyre në Akea në zonën e njohur tani si Nezera.
